A VIDA DE LAURA

Eu chámome Laura,  vivo nun pobo mooi moi afastado de Pontevedra.

Vivo nunha casa pequeniña pero chégame ben,ten todo o que preciso,
comida que consigo na minha horta, teño auga, de todo.

Pero non me gusta o sitio onde vivo porque é como unha illa deserta:

non vive ninguén, vivo só.

E a min gustariame vivir con máis xente e amigos.

Porque vivir só e moi dificil, pódese vivir pero mal, porque

os amigos teus axudache no que precises e vivir só teste que buscar a vida.

A minha familia vive na gran cidade.

Eu xa estou perdendo a minha fala. Pero minha nai quere que vaia vivir con ela

e eu quero ir, pero non coseguirei acostumarme a tanto barullo.Pero vou ir vivire á cidade, coa minha nai e aproveitarei para practicar co loro da minha avoa o idioma...

A conclusión é que non se pode vivir ben nun lugar que non ten xente

axudándoche e podes comenzar a falar só para non perder a fala etc...

rodrigo alves