Había unha vez nun lugar lonxano unha casa na que vivia un xoven de 25 anos chamado Sergio que estaba só.
Todos os días facia as mismas cousas,como pasear, comer, durmir só.O día seguinte xa farto de facer sempre o mesmo, decidiu buscar amigos da sua idade no seu pobo.Foi por sitios como bares,calles e no pabillón deportivo.Ali encontrou xóvenes que se estaban divertindo moito.El sorprendeuse do ben que o pasaban todos xuntos,e pensou nos anos que pasou só sen estar con xente,e non sabía como poderia facer para encontar atopar con quen poder relacionarse.Un dos xóvenes deuse conta de que estaba só.Avisou a os demáis e xuntos foron xunto Sergio.Desde ese día él nunca mais estivo só, xa que deuse conta de que pódense facer cousas máis variadas estando cos demáis.
CONCLUSION:Sempre é bó estar con máis persoas que estar só porque podes convivír e relacionarte cos demáis para progresar e axudarnos uns cos outros.
FEITO POR:MARIO RODIÑO.
Todos os días facia as mismas cousas,como pasear, comer, durmir só.O día seguinte xa farto de facer sempre o mesmo, decidiu buscar amigos da sua idade no seu pobo.Foi por sitios como bares,calles e no pabillón deportivo.Ali encontrou xóvenes que se estaban divertindo moito.El sorprendeuse do ben que o pasaban todos xuntos,e pensou nos anos que pasou só sen estar con xente,e non sabía como poderia facer para encontar atopar con quen poder relacionarse.Un dos xóvenes deuse conta de que estaba só.Avisou a os demáis e xuntos foron xunto Sergio.Desde ese día él nunca mais estivo só, xa que deuse conta de que pódense facer cousas máis variadas estando cos demáis.
CONCLUSION:Sempre é bó estar con máis persoas que estar só porque podes convivír e relacionarte cos demáis para progresar e axudarnos uns cos outros.
FEITO POR:MARIO RODIÑO.
No hay comentarios:
Publicar un comentario