Era un home que estaba en California só sen ningunha persoa.O primeiro día era levantarse da cama e irse para o baño a ducharse,depois ia aos supermercados coller algo de comida,sempre falaba so e non podia facer cousas que antes facia coas persoas.Estaba moi triste sempre e tamén chorando sen parar, non tiña amigos.
Se tivera alguén con quen estar pois sempre xogaria ao futbol e outros deportes comeriamos xuntos e sempre estariamos alegres e sen chorar.
Entón o neno de 16 anos dixo estou farto disto e colleua suas maletas e se foi andando para otro pobo o algun sitio,chegou aun pobo que estaba cheo de xente el xa estaba alegre porque
dende moi lexos escoitaba os pitos dos coches,chegou e coneceu a moita xente.
Aos dous meses Miguel xa tiña noiva que tiña casa. Coñecéronse nun bar no que el estaba traballando para gañar diñeiro para vivir pero ela non podia deixalo ahi, vixiábao todos os dias a cada momento e era moi triste,pero para el ahora e a sua mellor epoca do ano grazas a que pensara un pouco e dicidira marcha de Califonia para poder coñecer a xente, aos dous anos tiñan dos fillos e un can e estaba mais feliz que Xesus, asi e como Miguel se quito o problema de estar só en California a vir vivir a este pobo.
Conclusión:
E mellor vivir con xente e ter unha familia que estar so ti nunha cidade moi grande para ti só.Non se pode vivir sen amigos.
Antonio
lunes, 10 de mayo de 2010
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario