PLAYITAS

A RESPIRACIÓN

 Bota unha ollada a este video.

IDEAS PARA O PROXECTO

Comezamos a recoller as vosas ideas para un Proxecto de Acción Colectiva no colexio. Xa sabedes: calquera cousa posible, económicamente viable e que beneficie á comunidade escolar. Só tendes que subilas, co voso nome, en "Comentarios" neste mesmo post.

NON ESTAS SÓ

Todo comezou nun día soleado, no que estaba só e aburrido.A miña casa estaba a dous quilometros da casa mais preto,non tiña a nadie para xogar e a tele xa estaba farto dela,só tiña a Friday,unha pedra con ollos e boca,¡!¡Eme falaba!¡!Iso creo eu.A Friday contáballe todos os meus segredos e moitas cousas máis. Daquela falaba cunha pedra, ainda que é mellor falar cunha pedra que non falar con ninguén:Non creedes?Cando acabei de xogar con Friday fómonos para cama, e ao día seguinte, viñeron unhas persoas: Dician que eran os meus familiares!¡!Non mo podía creer. Coñecémonos, xogamos e falamos, cousa que non fixeramos nestes anos. Agora estou moi feliz porque:  ÍMONOS VIVIR TODOS XUNTOS A ITALIA!!!

A VIDA DE LAURA

Eu chámome Laura,  vivo nun pobo mooi moi afastado de Pontevedra.

Vivo nunha casa pequeniña pero chégame ben,ten todo o que preciso,
comida que consigo na minha horta, teño auga, de todo.

Pero non me gusta o sitio onde vivo porque é como unha illa deserta:

non vive ninguén, vivo só.

E a min gustariame vivir con máis xente e amigos.

Porque vivir só e moi dificil, pódese vivir pero mal, porque

os amigos teus axudache no que precises e vivir só teste que buscar a vida.

A minha familia vive na gran cidade.

Eu xa estou perdendo a minha fala. Pero minha nai quere que vaia vivir con ela

e eu quero ir, pero non coseguirei acostumarme a tanto barullo.Pero vou ir vivire á cidade, coa minha nai e aproveitarei para practicar co loro da minha avoa o idioma...

A conclusión é que non se pode vivir ben nun lugar que non ten xente

axudándoche e podes comenzar a falar só para non perder a fala etc...

rodrigo alves

Benito o solitario.

Benito era un tio do máis normal que tiña 30 anos e vivía nunha aldea nunha montaña que quedou baleira no interior de Ourense,  porque quería estar afastado da civilización.

O primeiro día pensaba que era unha gozada por non oir:os pitidos dos coches,xente berrando e as obras.

Cando xa pasaran uns días estaba aburridísimo , porque non tiña con que falar excepto co seu loro Pepito.

A súa cabeza pensaba como poderían ser eses días se tivese xente e amigos cos que falar e divertirse:

O primeiro día ia ir de festa cos seus amigos.

O segundo día irí ao traballo, como todos os días, pero tamén tería tempo para estar cos seus amigos. En realidade nunca se dera conta , ata ese momento, do moito que botabade menos aos seus amigos.

Un día de súpeto viu un camión de mudanzas e detrás un coche que conducía o seu amigo Alberto, que lle comentou que iase trasladar a casa do lado da de Benito.

Puxéronse moi contentos poque ian ser veciños.

Conclusión:
As persoas gústanos relacionarnos con outras persoas porque somos seres sociais.



Publicado por Iván V.

O XOVEN SOLITARIO

Había unha vez nun lugar lonxano unha casa na que vivia un xoven de 25 anos chamado Sergio que estaba só.
Todos os días facia as mismas cousas,como pasear, comer, durmir só.O día seguinte xa farto de facer sempre o mesmo, decidiu buscar amigos da sua idade no seu pobo.Foi por sitios como bares,calles e no pabillón deportivo.Ali encontrou xóvenes que se estaban divertindo moito.El sorprendeuse do ben que o pasaban todos xuntos,e pensou nos anos que pasou só sen estar con xente,e non sabía como poderia facer para encontar atopar con quen poder relacionarse.Un dos xóvenes deuse conta de que estaba só.Avisou a os demáis e xuntos foron xunto Sergio.Desde ese día él nunca mais estivo só, xa que deuse conta de que pódense facer cousas máis variadas estando cos demáis.


CONCLUSION:Sempre é bó estar con máis persoas que estar só porque podes convivír e relacionarte cos demáis para progresar e axudarnos uns cos outros.



FEITO POR:MARIO RODIÑO.